Mcheza cinema

SIMULIZI:SIRI YA MAUTI Mwandishi: DIRECTOR13** sehemu 1 Dorice alikaa kimya kitandani, akitazama dari kwa macho yaliyokuwa yamejaa huzuni. Mwili wake ulidhoofika kwa kasi isiyoelezeka, na ngozi yake ilianza kupoteza ule mng’ao wa maisha. Kichwa chake kilikuwa kizito, na ndani ya moyo wake kulikuwa na maswali yasiyo na majibu. Alikuwa na UKIMWI. Alikuwa na ugonjwa ambao hakuwahi kufikiria angemiliki mwilini mwake. Aliinamisha kichwa chake, akamtazama mume wake, Kelvin, aliyekuwa amekaa kwenye kochi karibu na kitanda chake. Uso wake ulikuwa na huzuni, lakini ndani ya macho yake, kulikuwa na hofu iliyojificha. “Kelvin…” sauti yake ilikuwa dhaifu. “Unadhani tulipataje huu ugonjwa?” Kelvin alishtuka kwa swali hilo. Alijua majibu, lakini alikuwa ameyaficha kwa muda mrefu. Alikuwa amekaa kimya, akitazama chini, kana kwamba sakafu ilikuwa na majibu aliyoyatafuta. Miaka minne nyuma, ndoa yao ilikuwa na furaha tele. Waliishi kwa upendo, wakifurahia kila siku kama wanandoa walioumbiwa kuwa pamoja. Lakini Kelvin aliharibu kila kitu. Aliteleza. Alitembea nje ya ndoa. Ilianza kwa shinikizo la marafiki zake, waliomshawishi kuwa ndoa si kifungo cha milele. Alikutana na Janet, mwanamke aliyekuwa na haiba ya kipekee, mwenye urembo wa kuvutia na tabasamu lililomchanganya. Hakujua historia yake, hakujua kuwa Janet alikuwa akiishi na UKIMWI. Wakati mmoja wa udhaifu, alijikuta akiingia katika mahusiano ya siri na Janet. Ilikuwa usiku mmoja tu, lakini ulikuwa usiku uliobadilisha maisha yake milele. Aliendelea na maisha yake kama kawaida, bila kujua kuwa ndani ya damu yake, uhai wake ulikuwa umeanza kupungua kwa kasi isiyoonekana. Miezi michache baadaye, Kelvin alianza kuhisi mabadiliko mwilini mwake. Alidhani ni uchovu wa kawaida, lakini kadri muda ulivyozidi kwenda, afya yake ilianza kudhoofika. Alipokwenda hospitali na kupimwa, aligundua kuwa ana UKIMWI. Alishtuka, akatetemeka, lakini hakuweza kuwaambia ukweli Dorice. Alinyamaza, akijipa matumaini kuwa ataishi muda mrefu bila athari kubwa. Lakini muda haukuwa rafiki kwake. Virusi viliendelea kushambulia mwili wake taratibu, na mbaya zaidi, alimwambukiza Dorice bila yeye kujua. Mke wake alipoanza kudhoofika, alihisi hatia ikimuandama. Alijua kuwa atafika mahali ambapo angeulizwa ukweli. Kelvin alimtazama Dorice, macho yake yakijaa machozi. Alihisi kama dunia ilikuwa inamzonga, moyo wake ulikuwa na mzigo mzito wa siri aliyobeba kwa muda mrefu. “Nisamehe, Dorice…” alitoa sauti iliyovunjika. Dorice alimtazama kwa macho yaliyojaa maswali. Alihisi mwili wake ukitetemeka kwa hofu. “Nisamehe kwa nini, Kelvin?” aliuliza kwa sauti ya unyonge. Kelvin alipumua kwa shida, kisha akashusha kichwa chake chini. Alijua kuwa hakuna namna ya kuuficha ukweli tena. Alijua kuwa hakuna maneno yatakayoweza kuondoa maumivu aliyomsababishia mke wake. “Ndio mimi nilikuambukiza, Dorice…” alisema kwa sauti ya huzuni. Dorice alihisi dunia ikizunguka. Alijiona kana kwamba amekaa kwenye giza nene lisilo na mlango wa kutokea. Machozi yalitiririka usoni mwake, moyo wake ulijaa maumivu makali yasiyoelezeka. “Ulifanya nini, Kelvin?” aliuliza kwa sauti dhaifu, huku akitetemeka. Kelvin alificha uso wake kwa mikono, akihisi aibu na majuto makali. Hakuna maneno ambayo yangeweza kurekebisha kosa lake. Chumba kilikaa kimya. Ni sauti ya upepo tu ilisikika ikipenya kwenye mapazia. Maisha yao hayakuwa na matumaini tena. Ndoto zao, ahadi zao, na upendo wao, vyote viliteketea na siri ambayo Kelvin aliificha kwa muda mrefu. Machozi ya Dorice yaliendelea kutiririka. Hakujua la kufanya. Hakujua la kusema. Alikuwa amesalitiwa kwa njia mbaya zaidi, njia isiyorekebishika. Kelvin alimuangalia mke wake kwa huzuni. Alihisi moyo wake ukipasuka kwa maumivu. Aliharibu kila kitu. Alimsababishia mke wake maumivu ambayo hayakuweza kufutika. Alijuta, lakini majuto hayangeweza kuokoa chochote tena.Dorice alihisi mwili wake ukizidi kupoteza nguvu. Hakutaka kuamini maneno ya Kelvin, lakini yalikuwa yamekwisha fanyika. Ukweli ulikuwa umejitokeza kwa uchungu wote. Alitamani yote iwe ndoto mbaya, lakini hakuweza kuamka. Aliinamisha kichwa chake, macho yake yakiwa yamejaa uchungu usioelezeka. "Kwa nini, Kelvin?" aliuliza kwa sauti dhaifu. "Kwa nini ulinifanya hivi?" Kelvin alijaribu kufungua mdomo wake, lakini hakukuwa na jibu la maana. Alijuta, lakini hakuna kilichoweza kurudisha muda nyuma. Alijua hakuwa na muda mwingi wa kuishi, na sasa alikuwa amemvuta Dorice kwenye shimo hilo la giza naye bila hatia yoyote. Dorice alijifuta machozi kwa mkono wake dhaifu. Kichwa chake kilikuwa na mawazo mengi, lakini hakujua la kufanya. Hakuwa na nguvu ya kumgombeza Kelvin, wala kumshutumu. Maisha yake tayari yalikuwa yamevunjika vipande vipande. Siku zilipita, afya ya Dorice ilizidi kudhoofika. Alianza kukaa hospitalini muda mrefu, akipokea matibabu ambayo hakuyaelewa kwa undani. Kila alipomtazama Kelvin, alihisi chuki ikizidi kukua ndani yake, lakini chuki hiyo haikumsaidia chochote. Usiku mmoja, akiwa amelala kitandani hospitalini, Dorice alimsikia Kelvin akiugua kwa mbali. Alimtazama mume wake aliyekuwa amepungua sana mwilini, macho yakiwa na weusi wa uchovu. Alijua kwamba hata Kelvin alikuwa anakaribia mwisho wa safari yake. "Kelvin..." aliita kwa sauti dhaifu. Kelvin aligeuza uso wake kwa taabu, machozi yakimtoka. "Nisamehe, Dorice..." Dorice alimwangalia kwa muda mrefu. Alitamani kusema maneno mengi, lakini hakukuwa na haja tena. Kilichobaki kilikuwa ni majuto na maumivu. Alifunga macho yake polepole, akikumbuka maisha yake ya zamani, siku ambazo alikuwa na afya, siku ambazo alimpenda Kelvin bila mashaka. Lakini sasa, yote hayo yalikuwa yamepotea. Moyo wake ulikuwa umechoka, mwili wake ulikuwa dhaifu, na maisha yake yalikuwa yameingia giza lisilokuwa na mwangaza wa kutokea. SIRI YA MAUTI – SEHEMU YA PILI** *Mwandishi: DIRECTOR13** Dorice alilala kitandani hospitalini, mwili wake ukiwa dhaifu kuliko siku zote. Nguvu zilikuwa zinamwishia taratibu, na kila pumzi aliyovuta ilionekana kuwa mzigo mzito. Macho yake yalikuwa mekundu kwa machozi, lakini sasa hakuwa na nguvu hata ya kulia. Kelvin alikaa kando yake, mwili wake nao ukiwa umechoka vibaya. Alikuwa amepungua kiasi cha kutotambulika. Kila alipomwangalia mke wake, moyo wake ulikuwa unapasuka kwa maumivu. Hakujua namna ya kurekebisha makosa yake, hakujua ni vipi angemfanya Dorice amsamehe. "Dorice…" Kelvin aliita kwa sauti dhaifu. Dorice aligeuza kichwa chake polepole, akimtazama mume wake. Hakusema chochote. "Ningependa ningerudisha muda nyuma," Kelvin aliendelea, sauti yake ikiwa imejaa huzuni. "Ningekataa tamaa, ningekataa ushawishi… ningekataa yote." Dorice alifumba macho kwa uchovu. Hakutaka kumsikiliza Kelvin, lakini alijua kuwa maneno yake yalikuwa ya kweli. Hakuna kitu kilichoweza kubadilisha uhalisia wa maisha yao sasa. Siku zilivyozidi kusonga, hali zao ziliendelea kuwa mbaya. Madaktari walifanya kila wawezalo kuwasaidia, lakini ukweli mchungu ulikuwa wazi—maisha yao yalikuwa yanapungua. Hatimaye, siku moja, Dorice alipokea wageni wawili wa familia yake—mama yake mzazi na dada yake mdogo, Vanessa. Macho yao yalijaa machozi walipomuona akiwa amedhoofu kiasi kile. Mama yake alimshika mkono, machozi yakimtoka. "Mbona hukuniambia mapema, mwanangu?" sauti ya mama yake ilitetemeka kwa uchungu. Dorice alimtazama mama yake kwa macho yenye huzuni. Hakujua jinsi ya kueleza. Hakuwa na nguvu ya kusema chochote. Vanessa alimsogelea Kelvin aliyekuwa amekaa kwenye kona ya chumba, akimtazama Dorice kwa macho yaliyojaa maumivu. "Kelvin," aliita kwa sauti ya hasira, "wewe ndio sababu ya haya yote, siyo?" Kelvin hakujibu. Alishusha kichwa chake chini, akikubali hatia yake kimyakimya. Vanessa alihisi hasira ikimpanda, lakini mama yao aliweka mkono wake begani mwake, akimzuia. "Hii siyo wakati wa lawama, Vanessa," mama yao alisema kwa upole. "Tusimame na Dorice katika kipindi hiki kigumu." Usiku ulipofika, Dorice alihisi uchovu wa ajabu. Aliweza kuhisi kifo kikimkaribia, lakini hakuwa na hofu. Alijua kuwa maisha yake yalikuwa yanaelekea ukingoni, na hakukuwa na namna ya kuyazuia. Kelvin alisimama kando yake, macho yake yakiwa yamejaa machozi. "Dorice, naomba unisamehe…" Dorice alimwangalia kwa muda mrefu. Hatimaye, kwa sauti ya upole, alisema, "Nimeshakasirika vya kutosha, Kelvin… lakini sitaki kufa nikiwa na chuki moyoni mwangu." Kelvin alijaribu kusema kitu, lakini sauti yake ilikata. Machozi yalitiririka usoni mwake. Dorice alifunga macho yake polepole, akihisi utulivu wa ajabu ukimvaa. Alijua kuwa huu ulikuwa mwisho wa safari yake, lakini hakuwa na hofu tena. Hakuwa na chuki, hakuwa na machungu. Alihisi tu uchovu mwingi… uchovu usioweza kuelezewa kwa maneno 🙏🙏🙏usikose mkasa huu. kwa kumpongeza chochote kitu mwandishi gusa apa 👇👇👇👇✅️ whatsapp .MWANDISHI WA SIMULIZI